ผนังเบา (Lightweight Partition) เป็นผนังหรือกั้นระหว่างพื้นที่ต่าง ๆ ในสถาปัตยกรรมภายในหรือภายนอกอาคารที่มีน้ำหนักเบาและไม่ใช้วัสดุหนักเช่น อิฐหรือเหล็กเพื่อกั้นหรือแบ่งส่วนของอาคาร ผนังเบามักถูกสร้างขึ้นเพื่อเพิ่มความสามารถในการปรับที่และเปลี่ยนแปลงห้องในอาคาร และมักนำมาใช้ในบ้าน, ออฟิศ, โรงแรม, โรงเรียน, หอพัก, ห้องประชุม, หรือสถานที่อื่น ๆ ที่มีความจำเป็นในการแบ่งส่วนออกจากกัน.
ผนังเบามักมีความสามารถในการแยกแยะระหว่างพื้นที่แต่ละส่วนของอาคาร โดยมักประกอบด้วยวัสดุเบา เช่น:
กิ่งไม้แผ่นกระดาษ: ใช้ในผนังเบาแบบชั้นเดียว โดยมีกระดาษแผ่นสองชั้นที่แปะกันระหว่างกิ่งไม้เพื่อเพิ่มความคงทนและความเเข็งแข็งของผนังเบา.
พานเบอร์บอร์ด: วัสดุเบาที่มักนำมาใช้ในการสร้างผนังเบา มีความทนทานต่อความชื้นและร้อน.
แผ่นกิ้งก่า: ใช้ในผนังเบาหรือฝาผนังเบา เป็นวัสดุเหมาะสำหรับการแยกแยะพื้นที่ในอาคาร.
แผ่นคอนกรีตชั้นเดียว: แผ่นคอนกรีตที่บางและเบา ใช้ในการสร้างผนังเบาและผนังทดแทน.
พาเนลกลับเลน: วัสดุที่ใช้ในการสร้างผนังเบา มีความเสถียรและแข็งแรง.
แผ่นพลาสเตอร์: สามารถใช้ในผนังเบาในการสร้างพื้นที่ในอาคาร.
ผนังเบามักมีข้อดีหลายประการ เช่น การปรับที่ง่าย, การลดน้ำหนักที่ช่วยลดค่าใช้จ่ายในโครงสร้าง, การออกแบบที่เพิ่มความสวยงามและเสถียรภาพให้กับอาคาร, และความสามารถในการแยกแยะพื้นที่ให้อยู่ในรูปแบบที่ต้องการ.
